«Τα λόγια είναι περιττά»!
Μάλιστα, σοφή κουβέντα και μεγάλη: Όταν βλέπεις και νοιώθεις το δράμα, δεν χρειάζεται να το περιγράψεις με λόγια!
Έτσι, κουβέντα δεν θα πούμε για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ (το ποιοί μας έφτασαν το ξέρει πια όλος ο κόσμος, και το ομολογούν και οι ίδιοι), και κουβέντα για το που θα πάμε και πως θα πορευθούμε από ‘δω κι εμπρός.
Κανείς δεν ξέρει τίποτα, και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα.
Όλα μπορεί να συμβούν:
- Έξοδος από το Ευρώ
- Παραμονή στο Ευρώ
- (Λαϊκή εξέγερση)
- «Κοινοβουλευτικό Πραξικόπημα»
- Μερική διάλυση της Ευρωζώνης
- (Λαϊκή εξέγερση)
- Απεργίες που θα διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει
- Ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας
- (Λαϊκή εξέγερση)
- Λεηλασίες εμπορικών καταστημάτων από απελπισμένους πολίτες
- Πειναλέος και εξευτελισμένος λαός που πειθήνια πιάνει ουρά στα συσσίτια και δεν βγάζει κιχ, προκειμένου να ακολουθήσει τις επιταγές του μνημονίου καταπώς όρισε ο διορισμένος (πρώην τραπεζίτης) Πρωθυπουργός.
- (Λαϊκή εξέγερση)
ΠΟΥ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙΣ ΩΡΕ «ΦΟΥΣΚΩΤΟ» ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΕΜΑΤΗ ΞΕΡΕΣ;
Κακά τα ψέμματα: Ο μεγαλύτερος φόβος των Ελλήνων, είναι ότι αυτή τη στιγμή αποφασίζουν γι’ αυτόν ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ, οι εξής:
· ο Κοσταρικανός «γειά σου» και «είμαι αλλού» Παπανδρέου
· ο Σαμαράς της Πολιτικής Άνοιξης (και του οικονομικού χειμώνα)
· ο «Χέρι-χέρι» με τα φαντάσματα του παρελθόντος Καρατζαφέρης
Ο Ιστορικός του μέλλοντος, σίγουρα θα εκφράσει την απορία του για το πώς ο Ελληνικός λαός επέτρεψε σ’ αυτό το γκροτέσκο τρίο Στούτζες (που στο κάτω-κάτω είχε και καλλιτεχνικό σουξέ) να τον «κυβερνήσει» με τόσο αλλοπρόσαλλο τρόπο.
Εμείς έχουμε την απάντηση: Ο λαός αυτός είναι ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΣ! Κουράστηκε να βλέπει τους διαχρονικά υπεύθυνους πολιτικούς να συνεχίζουν να κάνουν δραματικά λάθη εις βάρος του (αμοιβόμενοι σταθερά και πλουσιοπάροχα από το αίμα του φορολογούμενου). Για παράδειγμα, ποιός μπορεί να αντέξει την κρατικοδίαιτη Διαμαντοπούλου να λέει με ύφος στην κάμερα «δεν έχουμε χρόνο τώρα, πρέπει να σώσουμε τη χώρα»;! Εκεί φτάσαμε… Εκεί και στον πολιτικό εναγκαλισμό του βαθύπλουτου Βενιζέλου με τον υπερ-λαϊκιστή Λοβέρδο, που χρησιμοποίησαν τους χώρους του κρατικού Υπουργείου Οικονομικών για να ανακοινώσουν την κομματική τους συνεργασία. Κράτος και κόμμα ένα, και αυτοί οι τύποι θα μας ζητήσουν μεθαύριο να τους ψηφίσουμε (και κάποια απομεινάρια του κομματικού τους στρατού θα το κάνουν, εις βάρος όλων των υπόλοιπων Ελλήνων).
Απελπίστηκε ο κόσμος. Κουράστηκε. Φοβήθηκε: Οι αχρείοι, επίτηδες θέλουν να αποφυλακίσουν τους βαρυποινίτες και επίτηδες δεν πατάσσουν αποτελεσματικά την μικροεγκληματικότητα, γιατί ξέρουν ότι αν κλειδαμπαρώνεσαι στο σπίτι σου μη στην πέσει ο αλβανοϊνδοπακιστανοαλγερίνος κλέφτης, φοβάσαι και δεν αντιδράς. Κι έτσι περνάει ο καιρός, σού ’ρχονται οι φορομπηχτικές «κεραμίδες», τα κανάλια παίζουν ό,τι συμφέρει τους ιδιοκτήτες τους, και οι υπάλληλοι/δημοσιογράφοι των καναλιών είναι (και ήταν) και οι ίδιοι βουτηγμένοι στην πολιτική λάσπη: Βγήκε την Πέμπτη 2/2 το βράδυ στο ΔΙΚΟ ΤΟΥ κανάλι ο βλάχαρος διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ1, διαμαρτυρόμενος για την άκαμπτη στάση της Τρόϊκας, ως άλλος «βολεμένος επαναστάτης», να μας πει ότι «φταίμε κι εμείς, αλλά λίγο» (ποιοί «εμείς», πατριώτη;). Και κατόπιν, να παραδεχτεί χαζογελώντας κυνικά, ότι: «έπαιρνα κι εγώ τηλέφωνο πολιτικούς να βολέψω το ξαδελφάκι μου. Το ‘κανα»! Κι εμείς που ΔΕΝ το κάναμε μάστορα, γιατί να έχουμε εσένα ως διαμορφωτή της κοινής γνώμης; Όλοι λοιπόν είσαστε ΕΝΑ, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, πραγματικοί «εχθροί του λαού»!
Κουρασμένος, απογοητευμένος, φοβισμένος, ο κόσμος σπρώχνει τον χρόνο να φύγει πιο γρήγορα, κι όλο κι ένας καινούριος εκβιασμός ξεπετιέται από τα παχέα χείλη των πολιτικών ζώων! «Ρε, το ’10, δεν μας εκβίαζες, ή μνημόνιο ή θάνατος;». «Ρε, δεν μας πρήξατε με το μεσοπρόθεσμο;». «Ρε, δεν λέγατε ότι η διασφάλιση της έκτης δόσης είναι η σημαντικότερη στιγμή στην πρόσφατη ιστορία του Έθνους;». «Ρε, τι μας εκβιάζετε σήμερα, τον Φλεβάρη του 2012, ότι και καλά θα ή θα φτωχύνουμε ή θα χάσουμε τα πάντα; Χάνονται τα ήδη χαμένα;;;». (Θεέ των Ελλήνων βοήθα: «Ζούμε την Πολιτική Άνοιξη στην Κόστα Ρίκα, πιασμένοι χέρι-χέρι»!).
Σ’ αυτό το περιβάλλον, και το λέμε ειλικρινά, η έκδοση ενός περιοδικού για σκάφη (όπως και η κατασκευή, εισαγωγή και αγορά ενός σκάφους αναψυχής), δεν είναι μόνο μία εκτός τόπου και χρόνου υπόθεση, αλλά φέρνει και γέλια: Δηλαδή, εδώ η χώρα χάνεται –φουσκωτά αρμενίζουν! Είναι λοιπόν αυτό, είναι η αγωνία για το αύριο, είναι και η γαμ….νη η «παραίτηση» που σε πιάνει όταν όλα μαυρίζουν γύρω σου και απελπίζεσαι. Κάπως έτσι αισθανόμενοι λοιπόν, μήνας έμπαινε-μήνας έβγαινε ΔΕΝ κυκλοφορούσαμε τα (έτοιμα) περιοδικά, ζώντας με τις «αναθυμιάσεις» και συνεχίζοντας να κινούμεθα «με την αδράνεια», όπως πολλοί από εσάς υποθέτουμε (πλην των ιδιωτικών και των δημοσίων υπαλλήλων που ΑΚΟΜΗ δεν έχασαν την δουλειά τους). Και, πέρα απ’ αυτό, ήταν και η ΑΘΛΙΑ στάση πολλών (βεβαίως όχι όλων) επιχειρήσεων του κλάδου, απέναντι στο περιοδικό που τις ανέδειξε και τις βοήθησε να σταθούν και να αναπτυχθούν κατά το παρελθόν (Στη νέα εποχή της Ελληνικής αγοράς φουσκωτών, που με κάποια μορφή και σε κάποιο χρόνο σίγουρα θα έρθει, θα προσπαθήσουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για το «ποιόν» αυτών των επιχειρήσεων. Σήμερα όχι∙ δεν είναι η κατάλληλη ώρα για «εσωτερικές υποθέσεις»).
Κάπου λοιπόν, παρά τις καθυστερήσεις, έπρεπε να τραβηχτεί μια γραμμή, να γίνει μια νέα εκκίνηση. Και ιδού, το «ΦΟΥΣΚΩΤΟ» κυκλοφορεί σε λίγες μέρες, αρνούμενο να δεχτεί ότι κάποιοι άφρονες και ανίκανοι συμπατριώτες μας (δηλαδή οι πολιτικοί ΚΑΙ οι ψηφοφόροι τους) σφράγισαν το πιστοποιητικό θανάτου του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Υποδεχθείτε ξανά το «ΦΟΥΣΚΩΤΟ» με κατανόηση, γιατί σας υπόσχεται ότι από το αμέσως επόμενο τεύχος θα γίνει πολύ καλύτερο. Και ναι, εσείς οι φίλοι που το διαβάζετε εδώ και 20 περίπου χρόνια, βοηθήστε το, μια και οι «πραγματικά ωφελημένοι» το εγκατέλειψαν. Ναι, σας ζητάμε να το αγοράσετε από τα περίπτερα (σε τιμή χαμηλότερη από όσο κοστίζει ένας καπουτσίνο στα Flo Cafe!). Γιατί στη νέα εποχή, που το εμπόριο με την γενική έννοια θα περιοριστεί δραματικά, θα μείνουμε μόνο εμείς, η θάλασσα και τα (όποια) σκάφη μας, να τα λέμε και να τα γράφουμε (για να μην τρελλαθούμε εντελώς).
Ραντεβού, λοιπόν, στα περίπτερα στις 10/2 (Και «συνάντηση» σ’ αυτό το blog ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, όπου ζητάμε τα σχόλιά σας, τα οποία μπορείτε να γράψετε κάνοντας «κλικ» στον τίτλο της ανάρτησης).
